NIEUWSBRIEF

Geachte botterliefhebber,
 
De botter BU 61 is nog springlevend, na ruim 50 jaar in de visserij en nu al weer 50 jaar in de recreatie. Dit kan alleen maar als er mensen zijn die een goed hart hebben voor het behoud van deze schepen. De botter die in 1912 werd gebouwd bij Schaap in huizen, werd in opdracht gebouwd van 2 visopkopers, te weten Roos en Koelewijn. Toen ik met de botter in 2012 bij de visserijdagen in Spakenburg aanwezig was heb ik deze twee families aan boord gehad en ze waren donders trots op de BU 61 dat ze er nu weer zo prachtig uit ziet.
 

bu61.nl.nieuwsbrief.01
zeilen tanen

Maar voordat ik zelf de botter in 1998 kocht heeft ook de vorige eigenaar de BU 61 goed onderhouden en voor een deel ook goed gerestaureerd. Mede daardoor liep ik tegen nog in goede staat zijnde spanten aan. Daar konden we zo de nieuwe gangen en berghout op bevestigen. En dat zegt wat van de kwaliteit die is gebruikt. Mede daarom ga ik de stelling aan dat je veel beter minder goed kan doen in plaats van veel en daardoor aan kwaliteit in boet. Natuurlijk is het geld ook vaak een bottelnek, maar op termijn heb je hier groot voordeel mee. Zeker als je je botter zo origineel wilt houden.
 
Zoals hierboven vermeld is werd de botter door 2 visopkopers besteld en kwam er een zetschipper op. Dat was in die tijd al iemand uit de familie de Graaf uit Spakenburg. Eerst nog als zetschipper en later als eigenaar van de botter BU 61. Na de visserij werd de botter gekocht door iemand uit Enkhuizen en werd de BU 61 omgenummerd naar EH 234. In 1987 kocht Tom Pollmann de EH 234 en het eerste wat hij deed was het omnummeren naar BU 61. En nu dus alweer vanaf 1998 in mijn bezit, en daar ben ik wel heel trots op. De BU 61 is van de weinige originele botters op en rond het IJsselmeer en dat zou ik graag zo willen houden. Met een paar verhuurtjes in het jaar en een paar botter zeilwedstrijden moet dat zeker de komende jaren lukken.
 
Karel Helder. schipper BU 61.
 

Voor meer informatie:
stichting@bu61.nl
 
 
 
 
 

top

 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .
 
 
 .